Anladım Unutmak Yokmuş

24 yıl önceydi.
Henüz 19 yaşındaydım.
Bir kız sevmiştim üniversiteli.
Öğrenciydi.
Esmer,
Gözleri elaya çakır.
Melekler kadar güzel.
Zengindi belli.
Çok sade ama zevkli giyinirdi.
Öyle dokolteleri yoktu,
Yakaları açık değildi.
Melek gibiydi işte.
Çok sevmişti birini.
Ayrılmışlardı.
Ağlardı.
Dertleşirdik.
Dinlerken sevmiştim O’nu.
Sonra O da beni sevdi.
Yemeğe çıktık bir gün.
Hazırlıksızdım,
Yeterli param yoktu.
Zaten ne zaman olmuştu ki.
Her şeyin azından söyledim kendime.
Boğazıma düğümlendi her bir lokma.
Kasaya giderken titriyordu dizlerim.
İki kat fazlaydı cebimdekinin.
Yutkundum.
Dilimden acıtan bir ses çıktı.
“Madem eşitlik var, hesabı paylaşıyoruz değil mi”
Sessizdi.
Ödedi.
İlk adımı atmıştık dışarı.
Bir cümle döküldü dudaklarından.
“O olsa böyle yapmazdı”
İlk o gün öldüm içimde.
İlk o gün ağladım aşk için.
Sonra gözlerime baktı.
“Yarın gidiyorum” dedi
“10 otobüsü ile”
Mezun olmuştu.
Sondu o gün.
Artık yoktu.
Acıyla baktı gözlerime.
“Sen de O’nun gibi değilmişsin” der gibiydi bakışları.
Canım yandı.
Sustum.
Gece bitmek bilmedi.
Sabah olmadı.
Saatler sabahın beşiydi.
Gün ağarmakta.
Kapıları kilitledim üstüme.
Anahtarları attım camdan dışarı.
Perdeleri çektim.
Saatleri bozdum zamanı göstermesin diye.
Sigortaları söktüm,
Onlar da camdan dışarı.
Tv sustu, radyo sustu.
Her şeyi susturdum.
Ben sustum.
Yorganı çektim üzerime.
Ağladım, ağladım, ağladım.
Saatler geçmek bilmedi.
Göz ucu ile baktığımda zoraki.
Akşam olmuştu.
Artık açabilirdim camları.
Artık gitmişti.
Yoktu.
Nasıl diyecektim ki param yoktu.
Ne camları kapatmak işe yaradı o gün bugün,
Ne anahtarları dışarı atmak.
Hala yangını var içimde.
Hala ona gerçeği söyleyememenin acısı.
Başkaca sevemedim bir daha.
Kaçabildim sandım yıllarca ondan.
24 yıl sonra bugün,
Hala yüreğim çarpar her sabah saat 10 da.
İnsan kaçtıkça daha çok koşuyormuş O’na meğer.
Yüreğini sakladıkça daha çok bağlanıyormuş.
Zamansız her ayrılık daha çok büyüyormuş yürekte.
Unutmak yokmuş bir kez sevince.
Vazgeçişler varmış kendinden.
Vazgeçememek korkusuyla sevememek varmış bir daha.
Kendimden kaçmalarım ondanmış.
Anladım.

Selahattin Uzun
2015.04.29

Beğen | Paylaş

Google İle Site İçi Arama